Warto też wspomnieć o tym, że niektóre miejsca w okolicach Wilkonostrów mają rodowód jaćwińgski. Tak, to nie pomyłka. Jezioro Azagis jest widoczne po lewej stronie na zdjęciu z Wilkonostrami, nazwa prawdopodobnie pochodzi od „assegis” - gatunku ryb. Także jeziora Baltajis Bilsas i Juodajis Bilsas (fot. Bilsas) i Leipalingis (po litewsku lipiec to „liepa”, ale w Jaćwing - „leipa”).
Myślę że warto trochę napisać o tym zamierzchłym narodzie, gdyż wiedza o nim jest raczej znikoma.
Bałtowie zjawili się na terenie dzisiejszych ziem polskich przed Słowianami i kojarzą się jako zatwardziali poganie, których ujarzmili dopiero specjalnie sprowadzeni Krzyżacy. Ich drewniane osady znikły z powierzchni ziemi, a grobów jest niewiele. Trochę więcej wiemy ze źródeł pisanych o mieszkającym na dzisiejszych Mazurach plemieniu Prusów, bo to oni mieli kontakty z kupcami z zachodu, walczyli z Krzyżakami i pozbawili głowy św. Wojciecha. Gorzej ma się sprawa z zamieszkującymi obecną Suwalszczyznę Jaćwingami. (A i oni mają na sumieniu życie jednego świętego; mija 1000 lat od śmierci Brunona z Querfurtu, który zginął gdzieś na terenie Jaćwieży).
Według krzyżackiego dziejopisa Piotra z Dusburga, Jaćwież (zwana też Sudowią) należała do wysuniętego najbardziej na wschód jednego z dziesięciu plemion pruskich. Kraina ta pojawia się pierwszy raz w kronice ruskiej z 983 r. jako cel wyprawy wojennej Włodzimierza Wielkiego (980–1015). Potem Jaćwingowie przez 300 lat starali się zachować ziemie, tożsamość i niezależność. Jan Długosz, relacjonując w „Rocznikach” wyprawę Bolesława Wstydliwego (1264 r.) na Jaćwież, tak ich opisał: „To ludy dzikie, wojownicze i tak bardzo żądne sławy i pamięci, że dziesięciu spośród nich walczyło ze stu wrogami, zachęconych tą jedyną nadzieją i świadomością, że po śmierci i zagładzie ziomkowie będą ich sławić pieśniami o dzielnych czynach”.
( fragment artykułu red. Agnieszki Krzemińskiej, całość tego ciekawego artykułu na stronie https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/historia/1501207,1,co-wiemy-o-dawnych-mieszkancach-warmii-i-mazur.read
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz